Ik voel het, ik ruik het en ik zie het!
Door: Louise van Dam
Blijf op de hoogte en volg Louise
27 Oktober 2013 | Oeganda, Masaka
Ik voel het, ik ruik het en ik zie het….ik ben in Afrika!!
Na een week van veel lekker eten, een leuk feest en vele leuke verrassingen, was het tijd om afscheid te nemen. Dit was toch iets zwaarder dan verwacht. Iedereen bedankt voor de lieve kaartjes en leuke berichtjes. Na twee vluchten stond ik dan echt op `Oegandese’ bodem. Het is toch even wennen om alleen te zijn. Gelukkig stond Ruben mij op te wachten, Ruben is de regio coördinator voor alle Nederlanders en Belgen die met Be More reizen. Wij moesten nog op Annemiek wachten een vrouw van 35, zij is de komende 2 maanden ook in Oeganda.
Ruben bracht ons naar Entebbe backpackers waar wij tot zondag zouden blijven. We kwamen 4 uur s ‘nachts aan en ontmoeten op onze kamer direct enkele andere Nederlanders. Na een kort nacht (het was het om 8 uur al erg warm) was het heerlijk om de eerste zonnestralen te voelen. Entebbe backpackers is best luxe, je hebt een douche (wel met koud water), een normale wc, wifi en lekker eten. In de middag ben ik met Annemieke naar de Botanic Garden geweest. Onderweg kwamen wij een Afrikaanse boy tegen waarmee wij aan de praat raakte, hij bracht ons naar de tuin en was gelijk onze gids. Na enkele mooie uitzichten en de eerste toeristische foto, zagen we de eerste aapjes. De rest van de dag hebben we uitgerust en op een terrasje gekletst.
Zondagochtend hadden we eerst een informatiebijeenkomst met alle nieuwe vrijwilligers. Daarna was het de bedoeling dat wij naar Kampala zouden gaan, dit ging helaas niet door. Er zijn op dit moment namelijk terroristische dreigingen omdat Oeganda gezamenlijk met Kenia strijd tegen Al Shabaab. De tour ging niet door dus zijn wij direct door gegaan naar Masaka Backpackers. Dit is het hostel waar in de weekends alle vrijwilligers van alle projecten heen gaan. Een hostel op een rustige plek, met prachtig uitzicht. Daar hebben wij de rest van alle vrijwilligers ontmoet die al in Oeganda waren. In totaal zijn wij met 17 vrijwilligers.
Maandagochtend ging het dan echt beginnen, we zouden eerste een informatieochtend hebben en daarna naar ons project gaan. We stonden vroeg op om ons ontbijt te bestellen, want gisteren hebben we 2.5 uur op ons eten moeten wachten. Ja daar leer je wel van. Eenmaal aangekomen bij ons project kwamen alle vrijwilligers ( wij werken hier samen met lokale mensen) ons begroeten. De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk. Na onze spullen gedropt te hebben gingen we naar de school. Hier begonnen alle kinderen te zingen, te dansen en te trommelen. Wij als grote Mzungus ( zo noemen ze blanken) moesten in de kleine houten bankjes gaan zitten en daar kregen wij een warm ontvangst. Ook moesten wij zelf dansen en zingen, als je hun ritme ziet schaam je je echt kapot voor onze houterige dansmoves.
Deze week staat in het teken van een introweek. Dinsdagochtend gingen we naar de school, waar we een uitleg kregen over de missie, visie en strategie van het project. Lwengo schijnt het beste georganiseerde project te zijn en dat klopt want ze zijn tot nu toe elke keer nog op tijd( dat is heel bijzonder voor hier). Op dinsdag krijgen de kinderen altijd sportles, samen met de leerlingen liepen wij door het riet naar een open veld. Hier speelde we voetbal, lummelen en tikkertje. Kinderen gaan hier echt lief met elkaar om en hebben amper ruzie.
In de middag en avond eten we altijd warm, dit is nog wel even wennen. Bij het ontbijt werden we verrast want onder een van de borden lag popcorn!!, verder eten we ei en droog zoet wit brood. In de middag gingen we weer op stap, we hadden al enkele keren gevraagd waar we heen gingen maar snapte er weinig van. Na een half uur lopen kwamen we aan bij een grote groep mensen, het bleek dat we bij een begrafenis waren. Hier komt heel het dorp naar de begrafenis, want als je niet komt komen mensen niet meer naar jouw toe als je bijvoorbeeld ziek bent.Voordat ik het door had ging iedereen opzij en kwam de kist opeens langs ons heen, erg indrukwekkend zoals mensen hier huilen. Toen de overleden vrouw daadwerkelijk begraven werd, werden wij naar voren geroepen om zand te gooien op de kist. Wow wat een dag met veel bijzondere dingen.
Op woensdagochtend gingen we bouwen. Jeaaah het was eindelijk zo ver onze eerste ervaring op een Boda Boda ( soort motor). Heerlijk hoe je haren in de wind wapperen en je kan kijken naar het fantastische uitzicht. We gingen helpen een klei huisje te bouwen. Eerst moeste we met onze blote voeten stampen in een mengsel van grond en water, uiteindelijk werd dit een soort klei. Daarna neem je een hoop klei in je hand en pak je er een handje van af en smijt je tegen de muur. Heerlijk, het leek wel of we sneeuwballen aan het gooien waren.
Gehandicapte kinderen krijgen hier weinig aandacht, daarom is er een keer per week een middag dat de gehandicapte kinderen naar ons huisje komen om te spelen, te knutselen en aandacht te krijgen.
Op donderdag hebben we een watertank gebouwd en hebben we readingclub op school gegeven.
Het is nu weekend en we zijn weer in Masaka, dat is ongeveer 45min van ons project. Dit weekend hebben we Oegandese taalcursus en kookles gehad . En niet geheel onbelangrijk ik kan eindelijk weer een koude douche nemen!! Ik wil jullie nog zoveel vertellen want alles is zo indrukwekkend, maar dat bewaar ik voor het volgende verslag.
Ze zijn hier bezig met stroomkabels dus wij hebben in het weekend geen stroom, dit is erg jammer want in het weekend is het de enige gelegenheid om naar een internetcafé te gaan.
Volgend weekend ga ik naar Murchison falls (op safari) dus jullie moeten een tijdje wachten op een nieuw verslag.
Liefs voor jullie allemaal Louise
Na een week van veel lekker eten, een leuk feest en vele leuke verrassingen, was het tijd om afscheid te nemen. Dit was toch iets zwaarder dan verwacht. Iedereen bedankt voor de lieve kaartjes en leuke berichtjes. Na twee vluchten stond ik dan echt op `Oegandese’ bodem. Het is toch even wennen om alleen te zijn. Gelukkig stond Ruben mij op te wachten, Ruben is de regio coördinator voor alle Nederlanders en Belgen die met Be More reizen. Wij moesten nog op Annemiek wachten een vrouw van 35, zij is de komende 2 maanden ook in Oeganda.
Ruben bracht ons naar Entebbe backpackers waar wij tot zondag zouden blijven. We kwamen 4 uur s ‘nachts aan en ontmoeten op onze kamer direct enkele andere Nederlanders. Na een kort nacht (het was het om 8 uur al erg warm) was het heerlijk om de eerste zonnestralen te voelen. Entebbe backpackers is best luxe, je hebt een douche (wel met koud water), een normale wc, wifi en lekker eten. In de middag ben ik met Annemieke naar de Botanic Garden geweest. Onderweg kwamen wij een Afrikaanse boy tegen waarmee wij aan de praat raakte, hij bracht ons naar de tuin en was gelijk onze gids. Na enkele mooie uitzichten en de eerste toeristische foto, zagen we de eerste aapjes. De rest van de dag hebben we uitgerust en op een terrasje gekletst.
Zondagochtend hadden we eerst een informatiebijeenkomst met alle nieuwe vrijwilligers. Daarna was het de bedoeling dat wij naar Kampala zouden gaan, dit ging helaas niet door. Er zijn op dit moment namelijk terroristische dreigingen omdat Oeganda gezamenlijk met Kenia strijd tegen Al Shabaab. De tour ging niet door dus zijn wij direct door gegaan naar Masaka Backpackers. Dit is het hostel waar in de weekends alle vrijwilligers van alle projecten heen gaan. Een hostel op een rustige plek, met prachtig uitzicht. Daar hebben wij de rest van alle vrijwilligers ontmoet die al in Oeganda waren. In totaal zijn wij met 17 vrijwilligers.
Maandagochtend ging het dan echt beginnen, we zouden eerste een informatieochtend hebben en daarna naar ons project gaan. We stonden vroeg op om ons ontbijt te bestellen, want gisteren hebben we 2.5 uur op ons eten moeten wachten. Ja daar leer je wel van. Eenmaal aangekomen bij ons project kwamen alle vrijwilligers ( wij werken hier samen met lokale mensen) ons begroeten. De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk. Na onze spullen gedropt te hebben gingen we naar de school. Hier begonnen alle kinderen te zingen, te dansen en te trommelen. Wij als grote Mzungus ( zo noemen ze blanken) moesten in de kleine houten bankjes gaan zitten en daar kregen wij een warm ontvangst. Ook moesten wij zelf dansen en zingen, als je hun ritme ziet schaam je je echt kapot voor onze houterige dansmoves.
Deze week staat in het teken van een introweek. Dinsdagochtend gingen we naar de school, waar we een uitleg kregen over de missie, visie en strategie van het project. Lwengo schijnt het beste georganiseerde project te zijn en dat klopt want ze zijn tot nu toe elke keer nog op tijd( dat is heel bijzonder voor hier). Op dinsdag krijgen de kinderen altijd sportles, samen met de leerlingen liepen wij door het riet naar een open veld. Hier speelde we voetbal, lummelen en tikkertje. Kinderen gaan hier echt lief met elkaar om en hebben amper ruzie.
In de middag en avond eten we altijd warm, dit is nog wel even wennen. Bij het ontbijt werden we verrast want onder een van de borden lag popcorn!!, verder eten we ei en droog zoet wit brood. In de middag gingen we weer op stap, we hadden al enkele keren gevraagd waar we heen gingen maar snapte er weinig van. Na een half uur lopen kwamen we aan bij een grote groep mensen, het bleek dat we bij een begrafenis waren. Hier komt heel het dorp naar de begrafenis, want als je niet komt komen mensen niet meer naar jouw toe als je bijvoorbeeld ziek bent.Voordat ik het door had ging iedereen opzij en kwam de kist opeens langs ons heen, erg indrukwekkend zoals mensen hier huilen. Toen de overleden vrouw daadwerkelijk begraven werd, werden wij naar voren geroepen om zand te gooien op de kist. Wow wat een dag met veel bijzondere dingen.
Op woensdagochtend gingen we bouwen. Jeaaah het was eindelijk zo ver onze eerste ervaring op een Boda Boda ( soort motor). Heerlijk hoe je haren in de wind wapperen en je kan kijken naar het fantastische uitzicht. We gingen helpen een klei huisje te bouwen. Eerst moeste we met onze blote voeten stampen in een mengsel van grond en water, uiteindelijk werd dit een soort klei. Daarna neem je een hoop klei in je hand en pak je er een handje van af en smijt je tegen de muur. Heerlijk, het leek wel of we sneeuwballen aan het gooien waren.
Gehandicapte kinderen krijgen hier weinig aandacht, daarom is er een keer per week een middag dat de gehandicapte kinderen naar ons huisje komen om te spelen, te knutselen en aandacht te krijgen.
Op donderdag hebben we een watertank gebouwd en hebben we readingclub op school gegeven.
Het is nu weekend en we zijn weer in Masaka, dat is ongeveer 45min van ons project. Dit weekend hebben we Oegandese taalcursus en kookles gehad . En niet geheel onbelangrijk ik kan eindelijk weer een koude douche nemen!! Ik wil jullie nog zoveel vertellen want alles is zo indrukwekkend, maar dat bewaar ik voor het volgende verslag.
Ze zijn hier bezig met stroomkabels dus wij hebben in het weekend geen stroom, dit is erg jammer want in het weekend is het de enige gelegenheid om naar een internetcafé te gaan.
Volgend weekend ga ik naar Murchison falls (op safari) dus jullie moeten een tijdje wachten op een nieuw verslag.
Liefs voor jullie allemaal Louise
-
27 Oktober 2013 - 19:21
Barbara:
Lieve Louise,
Wat klinkt dit geweldig zeg. Ben benieuwd naar het volgende verslag.
Geniet ervan.
X Barbara -
27 Oktober 2013 - 20:09
Ineke :
Hallo Louise,
Wat een leuk verslag en wat heb je al veel meegemaakt. Ik heb het met plezier zitten lezen, 'k ben benieuwd naar je volgende verslag. Geniet van alle dingen en mensen om je heen!
Lieve groet,
Ineke Bos -
27 Oktober 2013 - 22:13
Anita Wevers:
Lieve Louise,
Leuk om je reis verslag te lezen!
Geniet van alles en laat ons af en toe even mee genieten ;)
Veel plezier!
Liefs Anita -
27 Oktober 2013 - 23:05
Nicole:
Hoi lieverd, dat klinkt goed zeg! Wat een hoop indrukken zeg! Veel plezier op je safari xx -
28 Oktober 2013 - 09:58
Bram:
Leuk om te lezen dat het goed gaat daar!
En wat een leuke dingen maak je nu al mee, geniet ervan!! -
28 Oktober 2013 - 10:42
Wilmy Alderliesten:
Dag lieve Louise!
mooi om je verhalen te lezen.
Als ik je hoor over zoet wit brood met ei, denk ik aan Kiwangala, en met je doucheverhalen denk ik terug aan het rieten "wandje" midden in het veld waarachter wij met een bekertje (beetje warm) konden douchen...
Geniet van alles, en maak het verschil!!
Liefs, Wilmy -
29 Oktober 2013 - 15:05
Oma Verdoorn:
2l9 0kt 2013 14;30 lieve meid,ik heb van je eerste berichten genoten.
wat mag je veel zien van Gods wereld,bij zoet brood denk ik aan suikerbrood lekker
doe voorzichtig, liefs oma
-
29 Oktober 2013 - 16:49
Ira Van Dongen:
Hoi,Leuk om ons even mee te nemen in jouw wereld van nu. Echt genieten.xxx
-
29 Oktober 2013 - 19:43
Ton En Cora Van Der Vliet:
Hoi Louise, wat komt er veel op je af zeg zo'n eerste week!!! Mooie en indrukwekkende zaken allemaal. Ik herken wel dingen in jou verhalen van onze vrouwenreis verleden jaar. Goed dat je deze stap zet nu, we wensen je een heel mooie tijd toe, met veel inspirerende ontmoetingen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
