Out in Africa!!
Door: Louise van Dam
Blijf op de hoogte en volg Louise
24 November 2013 | Oeganda, Masaka
Week 3
Lake Bunyonyi, even werken, alweer op excursie en afscheid.
Weekend en tijd voor onze eerste excursie, wat had ik hier zin in want zoals vele mensen mij hadden verteld zouden wij naar de mooiste plek van Oeganda gaan. Vrijdagochtend werden we door Agustien en John naar de grote weg gebracht. Als snel werd duidelijk dat drie blanken langs de weg indruk maakt. Toeteren, zwaaien, seinen en stoppen we hebben het in 10 minuten allemaal meegemaakt. Nee niet weer een busje wat gaat stoppen he!! Gelukkig het is een busje met alle mzungus (blanken) die meegaan op excursie. Huisjes, villa’s, krotjes, een zebra, grote gaten in de weg, auto’s die elkaar op de gevaarlijkste plekken inhalen, tegenliggers die recht op je komen afrijden, vrachtwagens die omgevallen zijn. We hebben het in 6 uur allemaal meegemaakt. Zere billen door de laatste zandwegen en de laatste berg, eindelijk waren we dan toch veilig aangekomen op onze bestemming.
Wat een geweldig weekend!! Met hutjes en tenten als slaapkamer, veel te luxe eten ( ja eindelijk weer een stukje vlees!!) bij een veel te duur hotel, bergbeklimmen, kanoën, weer even internetten en lekker zonnen. Ik ben weer helemaal uitgerust.
Het kanoën van dit weekend zal ik niet vergeten. Op lake Bunyonyi heb je het idee dat je niet vooruitkomt, je hebt last van stroming en we hadden ook nog een bootje dat vol liep met water. Kortom we hebben onze workout weer gehad. Toch was het echt genieten, we hebben tussendoor genoten op een onbewoond eiland met koekjes en een fles Amarula. Op onze tocht kwamen we kindjes tegen die voor ons stonden te zingen en te dansen en helemaal door het dolle heen waren dat ze blanken zagen. Geweldig om te zien.
Uiteindelijk weer terug bij Masaka Backpackers om de zonsverduistering te zien. Alle Oegandese waren al heel de dag in de ban van deze gebeurtenis. Wat de mooiste verduistering in 500 jaar zou zijn, was voor mij niet zo’n bijzondere gebeurtenis.
Op maandag ben ik gaan kijken bij een andere project van Be More namelijk Foho. Dit is een project wat zich focust op straatjongeren en probeert om deze kinderen weer op het juiste pad te krijgen. Dit project bevindt zich in een buitenwijk van Masaka, wat een verschil met het plaats waar ik zit in de middle of nowhere. Deze dag hebben we een vloer gemaakt voor een kippenren (het verkopen van eieren zorgt voor de grootste inkomsten van dit project). Verder zijn we door de stad gelopen om jongeren te benaderen. Gedurende deze dag heb ik alleen maar mensen gezien die aan de drugs of alcohol verslaafd zijn. Ook wordt er naast de meeste videoshops drugs verkocht. Dit zie je gewoon liggen als je langsloopt. Mensen gaan daarna een donkere bios binnen en kunnen ongestoord zonder dat andere het zien aan de drugs. Daarnaast wordt er ook heel anders naar vrouwen gekeken, vechtpartijen en verkrachtingen horen hier bijna bij het straatbeeld. Echt bizar hoe hard de wereld kan zijn. Naast de indrukwekkende verhalen was het toch wel weer lekker om naar huis te gaan ‘ Lwengo’ . In mijn volgende verslag zal ik een stuk schrijven over de omgeving en omstandigheden waar ik nu in leef. Ik kan al wel vertellen, je went overal aan!
Deze week ben ik ook voor het eerst naar het healthcenter geweest. Daar heb ik eigenlijk in mijn eentje een soort consultatiebureau gespeeld. Ik kwam aan in een kamer vol mama’s van echt alle leeftijden ( 15 t/m 45) met baby’s. Er zat totaal geen systeem in het registreren, het invullen van groeiboekjes en het uitdelen van prikken. Mijn handen gaan jeuken om hier een beetje systeem aan te brengen, maar de vraag is of dat gaat werken. Als je baby hier een prikje nodig hebt ben je dus gewoon de hele dag kwijt. Ook ben ik deze week voor het eerste naar womansclub geweest. Met de Afrikaanse vrouwen en kinderen zit je heel de middag op een kleedje een mandje te weven. Hoe deze vrouwen het heel de middag volhouden in een bepaalde houding is mij nog een raadsel. Deze mandjes worden verkocht en zo hebben de mensen weer inkomsten. Vandaag ben ik begonnen aan mijn eigen mandje, benieuwd of het mij gaat lukken om het in drie maanden af te maken.
Na een kort weekje werken gaat op vrijdag om 5 uur de wekker, het voelt alsof we op schoolreisje gaan. Vandaag start mijn safari weekend en wat heb ik er zin in! Onderweg heb ik het gevoel dat ik 10uur lang in een race game zit. Het ontwijken van gaten, omgevallen vrachtwachtwagens, dieren en een tweebaansweg weg die door vier auto’s naast elkaar wordt gebruikt…hoort allemaal bij deze game. Nu snap ik ook waarom verkeersongevallen hier één van de grootste doodoorzaken is. Daarnaast voelt de rit ook nog als de trilplaat in de sportschool. Als ik in de zijspiegel kijk zie ik Steve (onze chauffeur) met een grote glimlach. Hij ligt in een deuk om de geluiden die wij maken als we onze hoofden weer stoten of in de lucht vliegen door een grote hobbel.
Na 5 minuten zien we al de eerste aapjes, die overigens heel brutaal zijn en proberen onze auto open te krijgen. We zijn op safari met een auto waarvan het dak open kan en je boven op de auto kan zitten. En voordat ik überhaupt op het dak zit, staat er opeens een olifant op 7m afstand. Te gek!! Maar ook een beetje eng, want we zijn hier niet in de dierentuin. Heerlijk om te genieten van de mooie dieren en het prachtige landschap, terwijl je de wind door je haren voelt gaan. Van alle safari’s die ik heb gedaan, was dit zeker de mooiste. Helaas heb ik geen leeuw gezien, maar wel olifanten, giraffen, krokodillen, aapjes, mooie vogels, pumba’s, buffels, nijlpaarden en nog vele andere beesten.
Na 2 dagen autosafari, gingen we ook nog op bootsafari naar de Murchison Falls. Best een beetje scary om te realiseren dat er nijlpaarden onder je boot kunnen zitten. Deze beesten lijken sloom maar kunnen echt gevaarlijk zijn. Het woord nijlpaarden is erg toepasselijk want we varen op de nijl. Na 2 uur varen komen we aan bij te waterval. Wow wat een kracht heeft het water wat tussen de rotsen naar beneden stort, dit komt doordat de nijl op deze plek te smal voor het water is. Aan land stond er een gids enthousiast te zwaaien, we gingen namelijk ook nog klim maken naar de waterval. Langs een dun randje en aan de ene kant rotsen en aan de andere kant de afgrond lopen we naar de mooiste plekken om de waterval te bekijken. Wow wat was dit een gaaf weekend!
Om terug te gaan naar huis moesten we eerst met een pondje de nijl over. Bij de boot werd leuke livemuziek gespeeld. Als de tips eenmaal binnen zijn, houdt de muziek op en steken ze samen een joint op. Hahah ja het kan hier allemaal.
Wow wat gaat de tijd hier snel, het is alweer de laatste week van de eerste maand. En dat betekent afscheid nemen, er gaan namelijk 3 vrijwilligers naar huis. Eerst afscheid nemen op school, met veel speeches en dansjes van de leraren en leerlingen. Daarna een afscheidsdiner met de lokale vrijwilligers. Wij zetten de muziek aan want we zouden een leuk feestje gaan bouwen, maar de vrijwilligers moesten naar hun “huizen”. Dan maar met zijn 5en een feestje bouwen, want Kiki zou op 12 uur 18 jaar worden. Bij een 18de verjaardag hoort toch wel een beetje drank, daarom hadden we een fles Warragi gekocht. We hebben er een leuk feestje van gemaakt, maar de andere dag waren we toch wel erg moe. Wij liggen hier namelijk rond half 10 op bed en we hebben gefeest tot half 1. Nog één dagje hebben we met zijn 5en aan de watertank gebouwd, die bijna af is. Op donderdagavond nog een afscheidsdiner met alle vrijwilligers en toen was het echt tijd voor afscheid nemen.
Voor mij betekende afscheid nemen ook dat het weekend was. Ik ga Monirah eindelijk zien!! Jeaaah iemand van thuis, wat heb ik daar zin in. De eerste maand is alweer voorbij en wat gaat de tijd snel.
Lake Bunyonyi, even werken, alweer op excursie en afscheid.
Weekend en tijd voor onze eerste excursie, wat had ik hier zin in want zoals vele mensen mij hadden verteld zouden wij naar de mooiste plek van Oeganda gaan. Vrijdagochtend werden we door Agustien en John naar de grote weg gebracht. Als snel werd duidelijk dat drie blanken langs de weg indruk maakt. Toeteren, zwaaien, seinen en stoppen we hebben het in 10 minuten allemaal meegemaakt. Nee niet weer een busje wat gaat stoppen he!! Gelukkig het is een busje met alle mzungus (blanken) die meegaan op excursie. Huisjes, villa’s, krotjes, een zebra, grote gaten in de weg, auto’s die elkaar op de gevaarlijkste plekken inhalen, tegenliggers die recht op je komen afrijden, vrachtwagens die omgevallen zijn. We hebben het in 6 uur allemaal meegemaakt. Zere billen door de laatste zandwegen en de laatste berg, eindelijk waren we dan toch veilig aangekomen op onze bestemming.
Wat een geweldig weekend!! Met hutjes en tenten als slaapkamer, veel te luxe eten ( ja eindelijk weer een stukje vlees!!) bij een veel te duur hotel, bergbeklimmen, kanoën, weer even internetten en lekker zonnen. Ik ben weer helemaal uitgerust.
Het kanoën van dit weekend zal ik niet vergeten. Op lake Bunyonyi heb je het idee dat je niet vooruitkomt, je hebt last van stroming en we hadden ook nog een bootje dat vol liep met water. Kortom we hebben onze workout weer gehad. Toch was het echt genieten, we hebben tussendoor genoten op een onbewoond eiland met koekjes en een fles Amarula. Op onze tocht kwamen we kindjes tegen die voor ons stonden te zingen en te dansen en helemaal door het dolle heen waren dat ze blanken zagen. Geweldig om te zien.
Uiteindelijk weer terug bij Masaka Backpackers om de zonsverduistering te zien. Alle Oegandese waren al heel de dag in de ban van deze gebeurtenis. Wat de mooiste verduistering in 500 jaar zou zijn, was voor mij niet zo’n bijzondere gebeurtenis.
Op maandag ben ik gaan kijken bij een andere project van Be More namelijk Foho. Dit is een project wat zich focust op straatjongeren en probeert om deze kinderen weer op het juiste pad te krijgen. Dit project bevindt zich in een buitenwijk van Masaka, wat een verschil met het plaats waar ik zit in de middle of nowhere. Deze dag hebben we een vloer gemaakt voor een kippenren (het verkopen van eieren zorgt voor de grootste inkomsten van dit project). Verder zijn we door de stad gelopen om jongeren te benaderen. Gedurende deze dag heb ik alleen maar mensen gezien die aan de drugs of alcohol verslaafd zijn. Ook wordt er naast de meeste videoshops drugs verkocht. Dit zie je gewoon liggen als je langsloopt. Mensen gaan daarna een donkere bios binnen en kunnen ongestoord zonder dat andere het zien aan de drugs. Daarnaast wordt er ook heel anders naar vrouwen gekeken, vechtpartijen en verkrachtingen horen hier bijna bij het straatbeeld. Echt bizar hoe hard de wereld kan zijn. Naast de indrukwekkende verhalen was het toch wel weer lekker om naar huis te gaan ‘ Lwengo’ . In mijn volgende verslag zal ik een stuk schrijven over de omgeving en omstandigheden waar ik nu in leef. Ik kan al wel vertellen, je went overal aan!
Deze week ben ik ook voor het eerst naar het healthcenter geweest. Daar heb ik eigenlijk in mijn eentje een soort consultatiebureau gespeeld. Ik kwam aan in een kamer vol mama’s van echt alle leeftijden ( 15 t/m 45) met baby’s. Er zat totaal geen systeem in het registreren, het invullen van groeiboekjes en het uitdelen van prikken. Mijn handen gaan jeuken om hier een beetje systeem aan te brengen, maar de vraag is of dat gaat werken. Als je baby hier een prikje nodig hebt ben je dus gewoon de hele dag kwijt. Ook ben ik deze week voor het eerste naar womansclub geweest. Met de Afrikaanse vrouwen en kinderen zit je heel de middag op een kleedje een mandje te weven. Hoe deze vrouwen het heel de middag volhouden in een bepaalde houding is mij nog een raadsel. Deze mandjes worden verkocht en zo hebben de mensen weer inkomsten. Vandaag ben ik begonnen aan mijn eigen mandje, benieuwd of het mij gaat lukken om het in drie maanden af te maken.
Na een kort weekje werken gaat op vrijdag om 5 uur de wekker, het voelt alsof we op schoolreisje gaan. Vandaag start mijn safari weekend en wat heb ik er zin in! Onderweg heb ik het gevoel dat ik 10uur lang in een race game zit. Het ontwijken van gaten, omgevallen vrachtwachtwagens, dieren en een tweebaansweg weg die door vier auto’s naast elkaar wordt gebruikt…hoort allemaal bij deze game. Nu snap ik ook waarom verkeersongevallen hier één van de grootste doodoorzaken is. Daarnaast voelt de rit ook nog als de trilplaat in de sportschool. Als ik in de zijspiegel kijk zie ik Steve (onze chauffeur) met een grote glimlach. Hij ligt in een deuk om de geluiden die wij maken als we onze hoofden weer stoten of in de lucht vliegen door een grote hobbel.
Na 5 minuten zien we al de eerste aapjes, die overigens heel brutaal zijn en proberen onze auto open te krijgen. We zijn op safari met een auto waarvan het dak open kan en je boven op de auto kan zitten. En voordat ik überhaupt op het dak zit, staat er opeens een olifant op 7m afstand. Te gek!! Maar ook een beetje eng, want we zijn hier niet in de dierentuin. Heerlijk om te genieten van de mooie dieren en het prachtige landschap, terwijl je de wind door je haren voelt gaan. Van alle safari’s die ik heb gedaan, was dit zeker de mooiste. Helaas heb ik geen leeuw gezien, maar wel olifanten, giraffen, krokodillen, aapjes, mooie vogels, pumba’s, buffels, nijlpaarden en nog vele andere beesten.
Na 2 dagen autosafari, gingen we ook nog op bootsafari naar de Murchison Falls. Best een beetje scary om te realiseren dat er nijlpaarden onder je boot kunnen zitten. Deze beesten lijken sloom maar kunnen echt gevaarlijk zijn. Het woord nijlpaarden is erg toepasselijk want we varen op de nijl. Na 2 uur varen komen we aan bij te waterval. Wow wat een kracht heeft het water wat tussen de rotsen naar beneden stort, dit komt doordat de nijl op deze plek te smal voor het water is. Aan land stond er een gids enthousiast te zwaaien, we gingen namelijk ook nog klim maken naar de waterval. Langs een dun randje en aan de ene kant rotsen en aan de andere kant de afgrond lopen we naar de mooiste plekken om de waterval te bekijken. Wow wat was dit een gaaf weekend!
Om terug te gaan naar huis moesten we eerst met een pondje de nijl over. Bij de boot werd leuke livemuziek gespeeld. Als de tips eenmaal binnen zijn, houdt de muziek op en steken ze samen een joint op. Hahah ja het kan hier allemaal.
Wow wat gaat de tijd hier snel, het is alweer de laatste week van de eerste maand. En dat betekent afscheid nemen, er gaan namelijk 3 vrijwilligers naar huis. Eerst afscheid nemen op school, met veel speeches en dansjes van de leraren en leerlingen. Daarna een afscheidsdiner met de lokale vrijwilligers. Wij zetten de muziek aan want we zouden een leuk feestje gaan bouwen, maar de vrijwilligers moesten naar hun “huizen”. Dan maar met zijn 5en een feestje bouwen, want Kiki zou op 12 uur 18 jaar worden. Bij een 18de verjaardag hoort toch wel een beetje drank, daarom hadden we een fles Warragi gekocht. We hebben er een leuk feestje van gemaakt, maar de andere dag waren we toch wel erg moe. Wij liggen hier namelijk rond half 10 op bed en we hebben gefeest tot half 1. Nog één dagje hebben we met zijn 5en aan de watertank gebouwd, die bijna af is. Op donderdagavond nog een afscheidsdiner met alle vrijwilligers en toen was het echt tijd voor afscheid nemen.
Voor mij betekende afscheid nemen ook dat het weekend was. Ik ga Monirah eindelijk zien!! Jeaaah iemand van thuis, wat heb ik daar zin in. De eerste maand is alweer voorbij en wat gaat de tijd snel.
-
24 November 2013 - 21:11
Suzan Van Dam:
Heerlijk weer een verhaal!!! Morgen een hele bijzondere verjaardag toegewenst!! X x x x -
24 November 2013 - 22:01
Barbara:
Hoi Louise,
Wat een mooie belevenis weer. En wat fijn om even iemand van thuis te zien.
Hoop snel weer wat te lezen van je.
Ik wens je morgen een hele fijne verjaardag toe. Dat het maar een bijzondere dag mag worden daar!
Liefs Barbara -
25 November 2013 - 00:27
Ineke Bos :
Hoi Louise,
Gefeliciteerd, geniet van deze dag!!!!!
We hebbben weer genoten van je mooie verhaal.
Liefs. -
25 November 2013 - 00:34
Wilmy:
Hé... avontuurlijke nicht van ons... van harte gefeliciteerd! het is nu 00.35 uur, dus 25 nov. en dus: JARIG JETJE!! Een gezellige dag gewenst van ons uit de Rietgors.
Mooie verhalen weer, heb het goed verder!!
Liefs, Wilmy -
25 November 2013 - 09:29
Anita:
Fijn om te lezen dat je het naar je zin hebt!
Fijne verjaardag!
Liefs Anita -
25 November 2013 - 09:50
Karen:
Hey Louise,
van harte gefeliciteerd!!
Wat een mooi verhaal weer, echt onwijs gaaf dat je het zo naar je zin hebt!
Fijne verjaardag en een mooie tijd verder toegewenst!
Liefs, Karen -
25 November 2013 - 11:46
Esther En De Kids :
Lieve Lo,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag !!!!
Zal een speciaal feestje zijn ;-)
Heerlijk om je verhalen te lezen kunnen we fijn meegenieten .
Dikke knuf en doe voorzichtig , We denken aan je.
XXX Mariëlle, David, Annelies en Esther
-
25 November 2013 - 16:25
Marijke:
Hey Lo!
We hebben gister aan je gedacht bij de kring! We hebben bewondering voor je!
En wat een gave belevenissen allemaal! Geniet ervan.
Fijne verjaardag!
Liefs,
Marijke -
25 November 2013 - 18:17
Klara En Rob :
Lieve Louise !
Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag ,
Wel bijzonder je verjaardag aan de andere kant van de wereld te vieren !
Liefs van ons -
25 November 2013 - 19:24
Dirk En Suzan:
Hoi Louise,
Gefeliciteerd met je verjaardag!!
Leuk om je verhalen te lezen.
Groeten van ons! -
27 November 2013 - 16:20
Monirah Schep - Van Den Heuvel:
Ha Lieve Lo, wat was het gaaf even samen te zijn in Oeganda :-)
En ja Lake Bunyonyi is een paradijs(je) op aarde!
Knap maar snel op en ga dan lekker verder met genieten.
Geven, delen, maar ook ontvangen :-)
Dikke hug!
Monirah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
